Niet langs de kasseien of het valt er uit!

Hoera! We zijn weer twee voorjaarsklassiekers verder! Of drie of…? Ik ben niet zo mee met die dingen. Dat er vandaag als trofee een kassei werd gewonnen, weet ik dan weer wel. Een kassei nondedju! Zo’n irritante steen waar ge als weldenkend mens enkel vloekend over heen kunt fietsen. Mijn gevoel bij kasseien is echt eerder traumatisch. Dat komt door de zin die ik negen jaar en bijna twee weken geleden moest gebruiken toen onze tweede zoon geboren werd. ‘Niet langs de kasseien of het valt er uit!’

En zo’n bevalling in de auto, dat lees je weleens, is geen lachertje (maar wel een tof verhaal voor later op feestjes). Qua feestjes heb ik het eventjes gehad. Dat ligt niet zo zeer aan de feestjes maar wel aan mij. Ik zie mezelf nog makkelijk in een huismus veranderen bij al die nakende zomerse vrolijkheid. Een huismus die nog steeds zot is van met de tent op reis gaan, dat wel. Ik las – eerder dan ik keek – over ‘Jani gaat…’. Een programma van de gerespecteerde Bart De Pauw waarin voornoemde Jani dingen euh… doet. Afgelopen maandag ging hij bij de para’s, waar hij de meest nare dingen moest doorstaan. Maar een doodgewone tent, nee, die had die hele Jani nog nooit aangeraakt.